امروز نیمه شعبان است.روز میلاد حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف.
از آنجایی که این روزها خداوند نظر خاصی به بندگانش می کند مردم هم سعی می کنند در این روز اعمالی انجام دهند که نظر خداوند متعال را به سوی خود جلب کنند.
وقتی یک عید مذهبی فرا میرسد انسان یک خوشحالی درونی دارد. این خوشحالی وقتی بیشتر می شود که عموم جامعه این جشن را در کوچه و خیابان به نمایش بگذارند،چراغانی و آذین بندی کنند و شربت و شیرینی پخش کنند.
اما یک سؤال ذهن من را درگیر کرده است و آن این است که اگر این جشن های عمومی سبب اذیت شدن برخی از مردم شود آیا مجوز شرعی برای آن وجود دارد؟
مطمئنا مواردی که از شعائر اسلام و مذهب است دچار چنین اشکالی نمی شود همانطور که برگزاری دسته های عزاداری در روز عاشورا معمولا با بسته شدن خیابان ها همراه است. لکن در همین موارد هم تا جایی که امکان دارد میبایست از بروز چنین مشکلاتی جلوگیری کرد.
اما در برخی از مصادیق جای تأمل بیشتری دارد.مثلا یکی از رسومی که در سال های اخیر در اعیاد و جشن ها مرسوم شده است پخش کردن شربت و شیرینی کنار خیابان و حتی وسط خیابان است! حتی مشاهده شده است که راننده اتوبوس واحد در وسط خیابان اتوبوسش را متوقف کرده تا به کنار خیابان برود و شربتی را نوش جان کند! معمولا بقیه راننده ها به احترام این اعیاد ابراز مخالفت نمی کنند و خدا را شکر درگیری ای پیش نمی آید اما مطمئنا در دل خود ناراحت می شوند.
حداقل چیزی که در این مورد می توان گفت این است که اساسا این قبیل کارها برای شاد کردن دل مؤمنین در روزی است که دل معصومین علیهم السلام شاد است.پس بهتر است تا کار به جایی نرسیده که عموم مردم از این کارها ابراز ناراحتی کنند و علیه آن کمپین تشکیل دهند روش های بهتری را برای آن جایگزین کرد.
